Dit artikel is ook verschenen op LinkedIn

Leiderschap en arbeidsmarktkrapte 

Eropuit In Amsterdam om mijn perspectieven nog eens te verbreden, van World press photo tot Java-eiland en ‘s avonds een hapje eten. Dat laatste verliep anders: er waren restaurants dicht i.v.m. een zomersluiting… Mijn eerste gedachte: w.r.s kwalitatief goede restaurants die zich een zomersluiting kunnen permitteren. Tweede gedachte: personeelstekort in de horeca. Derde gedachte: en nu in Nederland? We maken het allemaal in bijna iedere sector mee. Oplossingen zijn onderweg maar nog niet nabij.  

Op een van deze warme dagen in augustus reed ik voor werk van de gemeente Berkelland, naar de toezichthoudersvergadering in Ermelo en vervolgens door naar Zwolle voor een gesprek met een van de directeuren van KPC omtrent mijn partnerschap daar. En terwijl we de tweede hittegolf bereikten vroeg ik me af: ‘Waarom kies ik ervoor op een warme dag als dit aan het werk te gaan’? Waar ligt een antwoord voor werkgeluk verscholen? In geld, inhoud, collega’s, vrijheid, baanzekerheid, werk-privé balans, aanzien, of wat anders of meer? 

Voor mij werd deze werkdag opnieuw voelbaar dat reden om te werken, te blijven of ergens te starten regie en persoonlijk leiderschap is, gecombineerd met een prettige werksfeer. Met hoofdletters graag: WERKsfeer. Professie, benoemen wat goed gaat en wat niet, met elkaar de klus klaren, afscheid nemen van wat niet werkt en behouden wat sterk is en dit vergroten met een groep bevlogen collega’s. Het gevoel van meerwaarde te zijn vanuit waarden die divers en begrijpelijk zijn.  Wat weegt op tegen “van betekenis zijn”? Waar dan ook? Het is een levensbehoefte die misschien wel naar de achtergrond verschoven is. Voelen dat je ertoe doet brengt geluk, energie en zelfvertrouwen. Allemaal noodzakelijk voor evenwichtige burgers én ontwikkeling in je organisatie. Toch lijkt er een vervuiling te zijn ontstaan: We halen mensen binnen met geld en arbeidsvoorwaarden. Ook belangrijk. Maar hoogst waarschijnlijk voor een groep professionals niet hét belangrijkste.  

Terug naar arbeidsmarktkrapte. Medewerkers die zich fijn voelen op hun werk hoeven niet weg te trekken naar andere organisaties. In de top 5 onlangs verschenen redenen voor vertrek (Bron Randstad) staan werksfeer en werkprivébalans in de top 3! “Voor de meesten van ons is geld meer een sub-motivator dan een primaire drijfveer is”. (Bron: Hays). En “Uit onderzoek blijkt dat medewerkers niet zozeer hun baan achter zich laten, maar ze verlaten hun leidinggevende. In 73% van de gevallen geeft een vertrekkende werknemer aan de leidinggevende als belangrijkste reden te zien om de organisatie te verlaten”. (Bron: KCM survey).

En laat dát nu juist zijn waar jij invloed op uit kunt oefenen.  Leidinggevenden zijn aan zet om energie te steken in een organisatie waar mensen graag bij willen (blijven) horen. Want minder verschuivingen leiden ook tot iets meer rust in de arbeidsmarkt én behoud van expertise voor jouw organisatie. Als de sfeer goed is en jij je van betekenis voelt in het werk wat je doet, haal je zelfwaardering uit je werk, wat voeding is en dus brandstof levert voor nieuwe ontwikkelingen. 

Regie en werkgeluk gaat ook over persoonlijk leiderschap. Jij bent aan zet om regie te pakken binnen jouw cirkel van invloed. Omdat je er de betekenis van inziet. Het mooie is dat dit voor iedereen kan tellen. Groot of klein, ieder kan binnen zijn cirkel van invloed van betekenis zijn en persoonlijk leiderschap tonen. 

Is (persoonlijk) leiderschap de oplossing voor arbeidsmarkt krapte, nee hoor. Wel een stap in de richting van behoud van goede professionals die dienstbaar de regie pakken.  Doel van dit betoog: Nu de zomer voorbij is en je fris het werk oppakt gun ik je zelfregie opdat je bijdraagt aan de werksfeer voor jezelf én je medewerkers. Goede leiders maken het verschil!

Imagine – Connect – People Het zien van mogelijkheden, verbindingen creëren en mensen zien als kapitaal van de organisatie en sleutel tot succes.